Hier zijn we weer!

Even een verslagje van onze eerste echte Ghanese sloppenwijk school (S.Aid Baby care project) en fysiotherapie in Korle Bu Teaching Hospital ervaring. Half 7 ging de wekker, ook dan is het al erg heet. We zijn samen met Bianca en Tine (vrijwilliger) op pad geweest naar de sloppenwijken van Accra waar het S. Aid Baby care project zit. Daar naartoe lopen was het me toch een stinkerij, rotzooi en viezigheid zeg. Ook daar werden we gastvrij ontvangen. Alle kleuters bleven maar ‘Obruni' (blanke) roepen en zaten aan ons. Daar moesten we even aan wennen hoor en onze witte T-shirts waren al snel super bruin. Er werd zo hard getrokken aan Fem der broek dat ze er scheuren aan heeft overgehouden hihi (waarschijnlijk is ze ergens achter blijven haken ;)) Tijdens het verblijf op de school zijn we vooral druk geweest met iedere keer onze handen wassen met desinfecterende zeep. Haha grapje. Die kinderen doen hun plasje gewoon in de hoek op de speelplaats, onderbroekje opzij en dan hopla, geen handen wassen. Hmm, erg vies! Nouja, we mochten in ieder geval mee kijken hoe er les werd gegeven en hebben zelfs moeten helpen met lesgeven. Ohja, en bij binnenkomst van de klaslokalen werden we hartelijk ontvangen door een zingende klas, zo lief.

Daarna zijn we met onze vieze kleding, bruin witte t-shirt en zwarte voeten naar het Korle Bu Teaching Hospital gereden. Ook daar werden we super lief ontvangen en werden direct doorgestuurd naar de fysiotherapie afdeling. Eigenlijk wilden wij nog even onze voeten wassen en schone lange broek aan doen maar ja, geen tijd. We werden gelijk doorgestuurd dus stonden we daar met onze zwarte gore voeten op de fysiotherapie afdeling waar ze ons raar aankeken. Gelukkig mochten we eerst onze voeten wassen. Toen werden we voorgesteld aan de ‘big boss' van de afdeling. Nou, die vond het maar raar dat we allebei Femke heetten. Ze reageerde een beetje vreemd en vertelde dat ze in Ghana daarom allemaal twee namen hebben dus hebben we ter plekke maar gauw een tweede naam verzonnen...dus... En ze hadden onze mail niet ontvangen dus, het was best ongemakkelijk de eerste kennismaking. Vanaf nu stelt Femke P zich maar voor als Femmuz. Dit voorkomt hopelijk een boel verwarring haha. Op de afdeling daar was het verder heel leuk, we mochten van de ‘big boss' eigenlijk alleen maar observeren maar gelukkig waren de fysiotherapeuten Jean Paul en Sandra super aardig en mochten we het één en ander voelen, meedenken en spelen met de kinderen. Morgen gaan we naar North Ridge Hospital.

Bye